"Kostas Kouvidis" Scholarship
| Mo | Tu | We | Th | Fr | Sa | Su |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
For Kostas
Poems, paintings and texts dedicated to Kostas.
Poems dedicated to Kostas.
Suerte Maldita, by Joel Soto
Cuban musician and poet Joel Soto wrote this poem for Kostas the night of the accident.
SUERTE MALDITA (a Kostas Kouvidis)
¡Vida!
¡Cómo me has muerto sin preguntarme nada!
Quién eres para privar mi respiro3 MUSICIANS
tan déspotamente asi porque sí,
como mereciendo todo lo que soy:
polvo, nada.
Fui bueno entonces,
egendrado en conceptos obsoletos
para la nueva filosofía,
para la determinada juventud
degenerada como feto en formol.
Gusté de ritmos negros
para merecer un gospel
en la mutación de mi espíritu
mas fuiste tan brusca, tan torpe, Vida,
que ni los ángeles negros
detuvieron la furia
que como escupida arrojaste anoche
sobre mi suerte maldita.
26-04-07, JOEL SOTO
Ασε τον νιό να προσπεράσει, Στ. Βασίλαρος
Greek doctor and poet Stamatis Vassilaros wrote this poem for Kostas.
Άσε τον νιο να προσπεράσει,
μιας και βιαστικός θάρρεψε
πως έδωσε όλους τους δυνατούς ρυθμούς ζωής.
Εμείς, μαρμαρωμένοι άφωνοι κομπάρσοι,
με δάκρυα βουβά ή ξεφωνητό πόνου,
δεν αφήνομε τ’ ατσαλένια δεσμά,
μη φύγει η ύλη
ζυμωμένη με μουσική και κλάμα,
για ανακύκλωση.
Τυχερός όποιος την ώρα μηδέν
αφήνει πίσω άυλα χνάρια,
τραγούδι παρηγοριάς για εμάς,
που ξαφνιασμένοι από την δύναμη του τίποτα,
σέρνουμε τον χορό του παραλόγου.
Σταμάτης Βασίλαρος
28/4/2007
Kostas Kouvidis, by GM Foster
American poet Greg M Foster, friend and collaborator of Art Blakey and many others jazz musicians, has written this poem for Kostas. The poem was presented at Half Note Jazz Club - Athens (January 10, 2008) by Greg Foster with the Bobby Watson Sextet. This poem was published in N.Y. Review Home Planet News issue 61..
KOSTAS KOUVIDIS
I did not know him
We traded no nods nor words
But glimpses and grunts
his punctuation was all stops
split pauses dashes
semi colons ellipses elisions
apostrophes parenthadids
demi klooks interrapops
exclamations brief and few
his brushwork was precise
wiped switches snaffles and snuffs
taut as a whisper in a thicket
light as a cats moustache
glancing tricks in brass
hisses glints
top-tocks settin’ the pace
drive that ride
highlights on the shimmering surface
of music
rolls and shuffles
rimsnaps and drumthumps
deep in the pocketa-pock
on the long slide
hip volumes of space
for bass to build his columns in
piano his arched aquaduct
open sluice for tenor to float through
pushing good air
into this smoky moke
his accidental absence
dyes the silence
another color
-0-
C 2007 by gm foster
Σιωπή τρυπά τα τύμπανα, Α. Αλεξανδρίδης
Greek psychoanalyst and poet Athanasios Alexandridis, godfather of Kostas, wrote this poem for him.
clouds-waterlilies-monet
Σιωπή τρυπά τα τύμπανα
μνήμη Κωνσταντή Κουβίδη
Με κρόταλλα τον έκοβες τον χρόνο στο ρυθμό.
Στο μέτρημα των χτύπων σου, τρομαχτικός!
Χτυπήματα οργιαστικά. Απελευθερωτικά,
ειρωνικά, ερωτικά, μα πάνω απ’ όλα: αγαθά!
Η αισθητική της δύναμης. Χαρά: ‘‘Πάτα γερά!’’
Και ξαφνικά, χωρίς ‘‘ανκόρ’’, σιωπή.
Κι εμείς, συγκλονισμένα τύμπανα
Σε εμπεριέχουμε, Σε συνηxούμε…
Hay, Mr Tambourin baby-face man
Just play a song for me, I’m not sleeping
Anymore…
Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, ο νονός του, 21/11/07
Σκληρός Πυρήνας, Mc Yinka
Manolis Afolanio - Mc Yinka, born and living in Greece from Nigerean parents wrote this poem for Kostas Kouvidis. They were both members of the Beatdrop (2004 - 2006). Mc Yinka with Hristos Theophilopoulos wrote the music on Kostas beats and the song included in the album ΑΛΑΝΑ, released 2009. (listen to the song here)
ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ
…the beat goes on
and the beat goes on....Kubo
Είναι ακόμα εδώ τ αστέρι σου και ξεχωρίζει.
Όπως και τότε, που έπαιζες ρυθμούς από τους χτύπους της καρδιάς.
Περήφανος τυπάς που αστράφτει και πάντα θα σου λέει
είσαι αυτό που κάνεις
ανήσυχο πνεύμα που αναζητά χνώτα ταιριαστά επικοινωνίας
σαν παιδί να παίζεις στ ανοιχτά της μουσικής
στο συναίσθημα και την τσίτα πάντα θα είσαι επιρρεπής
στους δρόμους της ψυχής
σε γειτονιές τσαλακωμένες
η σκέψη σου να σε τρώει γιατί διάλεξες δρόμο στενό και μακρύ
μα έβαλες κάτω το κεφάλι και δούλεψες για την εξέλιξη
το πρόσωπο σου λάμπει
η αγνή σου μουσική βγάζει
την ντομπροσύνη που ο καθένας μας θαυμάζει,
ένας αλήτης ρυθμός που χορεύει τα όνειρα μας
είσαι ένας σκληρός πυρήνας.
Ποιήματα αφιερωμένα στον Κώστα.
Άμοιρη Μοίρα, (Suerte Maldita), Joel Soto
Ο Κουβανός μουσικός και ποιητής Joel Soto έγραψε αυτό το ποίημα για τον Κώστα την νύχτα του ατυχήματος. Το ποίημα γράφτηκε στα ισπανικά - δες στην αγγλική σελίδα- και μεταφράστηκε με την συνεργασία του.
ΑΜΟΙΡΗ ΜΟΙΡΑ (στον Κώστα Κουβίδη)
Ζωή!
Γιατί με πέθανες πριν καν να με ρωτήσεις!
Ποια είσαι εσύ που την αναπνοή μου θέλησες να στερήσεις
με τρόπο τόσο αυταρχικό, σαν κάποιος που τις ώρες του σκοτώνει
λες κι άξιζα να γίνω ξαφνικά εγώ…τίποτα, σκόνη.
Κάποτε πάσχιζα το μέλλον να αλλάξω
με οδηγό το παρελθόν, που το ξεχνάνε όλοι
να διασώσω προσπαθούσα τη γενιά μου
που εκφυλίζεται σαν έμβρυο μες στη
φορμόλη.
Αγάπησα τους νέγρικους ρυθμούς,
βαθιά στα κύτταρα ένα γκόσπελ πήρα
μα ήσουν τόσο απότομη, τόσο άχαρη, Ζωή
που ούτε καν αυτοί, οι άγγελοι οι νέγροι
μπόρεσαν να φρενάρουνε τη λύσσα, την ορμή
που σαν φτυσιά απόψε εκτόξευσες
πάνω στην άμοιρή μου μοίρα.
Ζοέλ Σότο (26-04-07)
Ασε τον νιό να προσπεράσει, Στ. Βασίλαρος
Ο γιατρός και ποιητής Σταμάτης Βασσίλαρος, έγραψε αυτό το ποίημα για τον Κώστα.
Άσε τον νιο να προσπεράσει,
μιας και βιαστικός θάρρεψε
πως έδωσε όλους τους δυνατούς ρυθμούς ζωής.
Εμείς, μαρμαρωμένοι άφωνοι κομπάρσοι,
με δάκρυα βουβά ή ξεφωνητό πόνου,
δεν αφήνομε τ’ ατσαλένια δεσμά,
μη φύγει η ύλη
ζυμωμένη με μουσική και κλάμα,
για ανακύκλωση.
Τυχερός όποιος την ώρα μηδέν
αφήνει πίσω άυλα χνάρια,
τραγούδι παρηγοριάς για εμάς,
που ξαφνιασμένοι από την δύναμη του τίποτα,
σέρνουμε τον χορό του παραλόγου.
Σταμάτης Βασίλαρος
28/4/2007
Kostas Kouvidis, by GM Foster
Ο Αμερικανός ποιητής Greg M Foster έγραψε αυτό το ποίημα για τον Κώστα. Το ποίημα παρουσιάστηκε στο Half Note Jazz Club, στην Αθήνα (10 Ιανουαρίου 2008) από τον Greg Foster, με το Bobby Watson Sextet.
KOSTAS KOUVIDIS
I did not know him
We traded no nods nor words
But glimpses and grunts
his punctuation was all stops
split pauses dashes
semi colons ellipses elisions
apostrophes parenthadids
demi klooks interrapops
exclamations brief and few
his brushwork was precise
wiped switches snaffles and snuffs
taut as a whisper in a thicket
light as a cats moustache
glancing tricks in brass
hisses glints
top-tocks settin’ the pace
drive that ride
highlights on the shimmering surface
of music
rolls and shuffles
rimsnaps and drumthumps
deep in the pocketa-pock
on the long slide
hip volumes of space
for bass to build his columns in
piano his arched aquaduct
open sluice for tenor to float through
pushing good air
into this smoky moke
his accidental absence
dyes the silence
another color
-0-
C 2007 by gm foster
Σιωπή τρυπά τα τύμπανα, Α. Αλεξανδρίδης
Ο ψυχαναλυτής και ποιητής Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, νονός του Κώστα, έγραψε αυτό το ποίημα για εκείνον.
clouds-waterlilies-monet
Σιωπή τρυπά τα τύμπανα
μνήμη Κωνσταντή Κουβίδη
Με κρόταλλα τον έκοβες τον χρόνο στο ρυθμό.
Στο μέτρημα των χτύπων σου, τρομαχτικός!
Χτυπήματα οργιαστικά. Απελευθερωτικά,
ειρωνικά, ερωτικά, μα πάνω απ’ όλα: αγαθά!
Η αισθητική της δύναμης. Χαρά: ‘‘Πάτα γερά!’’
Και ξαφνικά, χωρίς ‘‘ανκόρ’’, σιωπή.
Κι εμείς, συγκλονισμένα τύμπανα
Σε εμπεριέχουμε, Σε συνηxούμε…
Hay, Mr Tambourin baby-face man
Just play a song for me, I’m not sleeping
Anymore…
Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, ο νονός του, 21/11/07
Σκληρός Πυρήνας, Mc Yinka
O Manolis Afolanio - Mc Yinka, που γεννήθηκε και ζει στην Ελλάδα, από Νιγηριανούς γονείς, έγραψε αυτό το ποίημα για τον Κώστα Κουβίδη. Υπήρξαν και οι δύο μέλη του σχήματος Beatdrop (2004 - 2006). Ο Mc Yinka με τον Χρήστο Θεοφιλόπουλο έγραψαν τη μουσική στα beats του Κώστα και το τραγούδι συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ ΑΛΑΝΑ, που κυκλοφόρησε το 2009. (ακούστε το τραγούδι εδώ)
ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ
…the beat goes on
and the beat goes on....Kubo
Είναι ακόμα εδώ τ αστέρι σου και ξεχωρίζει.
Όπως και τότε, που έπαιζες ρυθμούς από τους χτύπους της καρδιάς.
Περήφανος τυπάς που αστράφτει και πάντα θα σου λέει
είσαι αυτό που κάνεις
ανήσυχο πνεύμα που αναζητά χνώτα ταιριαστά επικοινωνίας
σαν παιδί να παίζεις στ ανοιχτά της μουσικής
στο συναίσθημα και την τσίτα πάντα θα είσαι επιρρεπής
στους δρόμους της ψυχής
σε γειτονιές τσαλακωμένες
η σκέψη σου να σε τρώει γιατί διάλεξες δρόμο στενό και μακρύ
μα έβαλες κάτω το κεφάλι και δούλεψες για την εξέλιξη
το πρόσωπο σου λάμπει
η αγνή σου μουσική βγάζει
την ντομπροσύνη που ο καθένας μας θαυμάζει,
ένας αλήτης ρυθμός που χορεύει τα όνειρα μας
είσαι ένας σκληρός πυρήνας.
Paintings dedicated to Kostas.
Texts dedicated to Kostas.
Remembering K. Κouvidis, by Ch. Tsokani
Written and read by Chariklea Tsokani during 'Remember Kostas Kouvidis' night in Parafono Jazz Club, Athens April 20, 2008. Chariklea Tsokani is musicologist, teaching in Panteion University of Athens.
Remembering Kostas Kouvidis
I first met Kostas through my friend Dimos, when I was writing my study on the tale of Medusa and the mythological origins of music. I was struck immediately by his cheerful yet serious air -- the refreshing seriousness of expression that young people have when possessed by a fiery passion for their art, by devotion to something that they are forever approaching yet which constantly beckons them as it takes another step forward. For Kostas this “something” was music. So here we met, in this shared space of music: I from the perspective of study, and Kostas from the perspective of performance. In this space two things, above all, could be heard: on the one hand, the wind instrument -- the “pipes” (to use an ancient analogy) -- whose special quality and significance I was interested in tracing, and on the other, the percussion of Kostas. litsaFrom the moment I heard him, I identified the rhythm and the beat of drums and cymbals with the pulse of Kostas’s youth. As he leaned to the drums, it seemed that he was abandoning himself to them in a movement that was nothing less than the flow of a life that delighted in improvisation, in racing forward and slowing down, in toiling for something, yet at the same time rejoicing because this toil has no trace of drudgery. Really, he gave me the impression that his every stroke of the drums and cymbals before him had a purpose and a meaning -- he was conscious of every beat. Often young musicians, particularly drummers, have a tendency - almost beyond their control – to try and prove to themselves their skill, their virtuosity. This can end up producing a kind of diversion from sound, a sidetrack that doesn’t manage to get back to the main road. This kind of “going over the top”, for want of a better expression, was never present in Kostas’s playing. And this gave his playing (at least as I perceived it) a distinct ease and warmth and, above all, a feeling that whatever he did -- and how early he had acquired this self-assurance! -- he did because it was precisely what was needed for that moment. He was just the same in conversation: he would pick up the theme of our conversation with total openness and directness, never using it as a pretext for wandering onto other issues.
I need this kind of stance. I need to see, and hear the sound of, steadily advancing stylistic maturity. Kostas embodied this whole stance. And that is why I shall always remember vividly this young man and his Dionysiac playing and Apollonian gaze. And I feel that the sounds he gave us and the smile that filled his face as we applauded at the end will never fade.
Chariklea Tsokani
Videos dedicated to Kostas.